Van de predikant....
Van de predikant....
Hoe gaan wij als gemeente van volgelingen van Jezus de juiste weg in het nieuwe seizoen dat voor ons ligt. Rabbi Jochanan ben Zakkai raadt aan om met het hart te beginnen. En als ik me niet vergis is dat wat die twee mensen uit de gelijkenis van het verloren schaap en de verloren penning ook doen en wat hen met elkaar verbindt: ze werken vanuit hun goede hart. Ze zochten met hart en ziel naar het kwetsbare en onmisbare, de herder zocht naar dat ene weerloze schaap, dat hij dreigde te verliezen, en de vrouw naar dat ene kostbare muntstuk, dat ze niet kon missen. Met hart en ziel wil zeggen dat je je er voor de volle 100% voor inzet, er helemaal voor gaat, vol passie, zonder ophouden. Dat betekent dat je erin gelooft, dat je volhoudt, ook al zit het eens tegen, dat je je graag laat inspireren, niet wetend of je inzet goede vruchten zal afwerpen, of het zal opleveren waar je op hoopt. Je gaat, je doet omdat je hart je aanspreekt en omdat je ziel zich roert. Toen die herder en die vrouw eindelijk gevonden hadden wat ze zochten, was er grote vreugde. Opnieuw met hart en ziel vierden ze dat het zoeken resultaat had gehad. Dat vonden ze niet vanzelfsprekend, en vanuit de verwondering en de dankbaarheid daarover, vierden ze feest met hun naasten. Ook hier in onze Petrakerk gaat het, met alle uitdagingen die er zijn, over geloven met hart en ziel. Welke kant gaan we op met onze gemeente die we niet willen missen? Wat is die ons waard? Toen de herder en de vrouw dreigden te verliezen wat hen dierbaar was, lieten ze het er niet bij zitten. Ze gingen op zoek en zetten er zich volledig voor in . Met deze gelijkenis maakt Jezus duidelijk dat God zo op zoek is naar wie Hem zijn kwijtgeraakt. Hij zoekt net zo lang tot hij wat verloren dreigt te gaan, er weer bij heeft. Maar in de bijbel geldt: 'zo Vader zo Zoon', Zoals God zoekt, is ook Jezus op zoek. En wat voor Jezus geldt, geldt ook voor zijn volgelingen. Hoe zal het verder gaan met onze Petrakerk-gemeente? Toen ik daarover nadacht, zongen er ineens wat woorden door mijn hoofd: “Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder!, “ Wat wilde dat lied? Ramses Shaffy zong dat vast niet met het oog op de Petrakerk. Maar blijkbaar ligt er voor mij wel een link tussen dat lied en onze gemeente: Zing, in tijden van blijdschap of verdriet in de gemeente; zingen behoort immers tot het wezen van onze vieringen. Vecht, – met woorden natuurlijk – als het nodig is om iets te verdedigen wat je lief is. Huil, op z'n tijd om dat wat ons pijn doet en wat misschien moet worden losgelaten. Bid, want alles wat ons bezig houdt, mogen we onder Gods aandacht brengen. Lach, humor immers is een lijfsbehoud en werkt ontspanning in de hand, op momenten waarop de gesprekken moeizaam gaan. En werk, met hart en ziel – want er is veel werk aan de kerk. Maar boven al: Verwonder je voortdurend! Verwonder je over al het goede dat ons als gemeente ten deel valt, want het is niet vanzelfsprekend, het is niet 'gewoon', het is 'bijzonder' we krijgen het zomaar aangereikt. Geloven is: leren leven van de verwondering dat God ons leven en dat van de gemeente niet loslaat. Verwondering wekt de zachtheid in een mens, raakt aan het hart en de ziel. Het is een positieve kracht, die inspireert, die opbouwend werkt. Laten we hart hebben voor onze kleine geloofsgemeenschap, er zuinig op zijn en ons ervoor inzetten, Ook al gaat het God niet om de kerk, maar om de wereld, de kerk is een kostbaar goed, iedere kerkgemeenschap is kostbaar. Zij is meer dan zomaar een menselijke vereniging. In de kerk worden we ingewijd in het leven met God. Hier worden ons de ogen geopend voor wat ons begrip te boven gaat. Laten we daarom in een nieuw seizoen op weg gaan, de toekomst tegemoet, met hart en ziel op zoek naar de juiste koers voor onze gemeente. Een heel hartelijke groet aan u en jullie allen. Ds. Elzo Bijl | ||
terug | ||